Właściwości zielonej herbaty - jej zalety i dlaczego warto pić

Pochodząca z Dalekiego Wschodu, ceniona za swoje walory smakowe i odpowiednia do spożycia o każdej porze dnia. Zielona herbata to obecnie jeden z najbardziej lubianych napojów, którym delektują się zarówno starsi, jak i młodsi koneserzy na całym świecie.

Zielona herbata – jakie składniki zawiera?

Zasadniczo, właściwości napoju z listków i pączków wiecznie zielonej, górskiej rośliny Camellia sinensis zdeterminowane są przez jej składniki. Poddane najpierw działaniu pary wodnej, a następnie suszeniu, listki i pączki herbaty zawierają między innymi:

- polifenole (katechiny, galusan epigalokatechiny/EGCG),

- flawonoidy (teaflawinę, kwercetynę, kemferol),

- kwasy fenolowe,

- pochodne kwasu kawowego,

- kofeinę,

- aminokwasy (teaninę),

- witaminę C, E, B,

- a także składniki mineralne.

Niektóre z polifenoli oraz flawonoidów - katechina i teaflawina, wykazują właściwości antyoksydacyjne, czyli mogą działać przeciwutleniająco.

Co ważne, na poziom zawartości niektórych z tych składników (katechin, kwasów fenolowych, kofeiny) znacząco wpływa chociażby to, z której części rośliny zebrano listki lub pąki, wiek krzewu, a także czynniki zewnętrzne, takie jak występujące w danym regionie warunki uprawy, czas zbioru czy proces produkcji. W rezultacie, po zaparzeniu różnych gatunków uzyskujemy napój o zróżnicowanej zawartości tych składników.

Walory smakowe

Składniki biologicznie czynne uwalniające się w procesie zaparzania mają znaczący wpływ na smak napoju i jego właściwości. Dlatego warto poświęcić przygotowaniu zielonej herbaty nieco więcej uwagi i zadbać o:

- najlepiej porcelanową filiżankę lub imbryk, wcześniej ogrzane,

- gorącą wodę dobrej jakości, najlepiej przefiltrowaną, o temperaturze 65-75 °C,

- a także odpowiednią do pojemności filiżanki lub imbryka porcję suszu (około jednej łyżeczki na 150ml wody).

Ponadto kluczowy do uzyskania smacznego napoju jest czas parzenia, który nie powinien trwać zbyt długo (2-3 minuty). Najważniejsze jednak jest to, aby listki i pąki nie były poddane działaniu wrzątku przez dłuższy czas, ponieważ spowoduje to utratę niektórych właściwości oraz uwolnienie się psującej smak goryczy.